Terapia ręki ma na celu usprawnianie tzw. motoryki małej przez co należy rozumieć precyzyjne ruchy dłoni i palców oraz dostarczanie wrażeń dotykowych i poznawanie różnych kształtów i struktur. Ćwiczenia i zabawy stosowane podczas zajęć mają na celu poprawę sprawności ruchowej dłoni dziecka, umiejętność chwytu oraz koordynacji pomiędzy dłońmi, w późniejszym stopniu naukę pisania. Na zajęciach nie brakuje też aktywności związanych z czynnościami samoobsługowymi.
W końcu lat sześćdziesiątych w oparciu o przegląd literatury z zakresu psychologii rozwojowej, psychologii uczenia się, neurobiologii, neurofizjologii i własne doświadczenia kliniczne dr A. Jean Ayres, terapeuta zajęciowy i psycholog sformułowała hipotezy wskazujące na implikacje funkcji psychoneurologicznych w zachowaniu i uczeniu się dziecka. Aby zweryfikować postawione hipotezy skonstruowała metody badawcze i przeprowadziła szereg badań których wyniki zamieściła w kilkudziesięciu publikacjach /Ayres 1974, Ayres 1967, Ayres 1975/.
Wyniki tych badań wykazały, że istnieją czynniki mierzone za pomocą jej testów występujące tylko u dzieci z dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego. Wyłonione czynniki obejmujące integrację danych wejściowych z jednego lub więcej systemów sensorycznych zinterpretowała jako zaburzenia integracji sensorycznej. Ayres zauważyła, że dysfunkcje te miały wpływ na reakcje posturalne, napięcie mięśni, planowanie ruchu, rozwój mowy, zachowanie, emocje i funkcje poznawcze.
Kolejne lata badań prowadzonych przez Ayres i jej współpracowników zaowocowały rozwojem teorii integracji sensorycznej, obejmującej teoretyczne podstawy procesów integracyjnych, metody diagnozy zaburzeń tych procesów i specyficzne techniki terapeutyczne.
Copyright © 2020 www.integracja-sensoryczna.org. Produkcja www.FabrykaStron.eu
Na stronie stosujemy pliki cookies. Można dokonać zmiany ustawień cookies. Polityka Prywatności.